Vandaag iets heel anders … Op onze Facebook-fotogroep (die nog niet erg actief is, maar als je geïnteresseerd bent om mee te doen, hier is de link) sprak ik met mijn collega, fotograaf Bruno Van de Voorde over de projecten die hij deed met een techniek waarvan de effecten me altijd hebben gefascineerd. Bruno nodigde me uit om hier een keer samen aan te werken.
We vonden een plek om te shooten, alsook de mooie 14-jarige Lena die voor ons wilde poseren.
Zoals ik altijd zeg: ik ben geen technisch of theoretisch onderlegde fotograaf. Ik ken mijn camera goed genoeg om hem als een verlengstuk van mijn oog en verbeelding te kunnen gebruiken, maar dit is iets helemaal anders…
Bruno had hier al ervaring mee en toen hij de sessie aan het voorbereiden was, was ik erg onder de indruk van het hele proces en de resultaten ervan (niet dat ik niet begreep wat hij aan het doen was, maar toch: indrukwekkend! 😉 ).
Ik ben heel blij dat ik het mocht proberen. Maar ik weet ook dat dit niet mijn soort fotografie is. Technisch erg ingewikkeld, voor het goede effect heb je veel apparatuur nodig (die je natuurlijk onder controle moet hebben;)) en dan probeer je elke beweging meerdere keren opnieuw te shooten.
Normaal gesproken werk ik alleen en met zo weinig mogelijk materiaal, zodat ik vrij kan bewegen en, als een “fly on the wall”, vanop een afstand kan observeren en zoeken naar mooie frames van wat er in de realiteit gebeurt.
Dus ja, iets anders.
En de effecten? Nog verre van perfect, ook door een paar fouten die we hebben gemaakt. Maar voor een eerste keer: tof! een geweldige ervaring 🙂
Bedankt Bruno & Lena & Gwen (mama van Lena) voor die mogelijkheid!